روغن های صنعتی

به استفاده از یک ماده برای کاهش اصطکاک و سایش، روانکاری گفته می­‌شود. به این صورت که با تشکیل لایه­‌ای با ضخامت مناسب از روانکار در بین قطعات متحرک، اصطکاک و سایش قطعات در حین کار به حداقل برسد.

به طور کلی از روانکارها برای مواردی از قبیل روانکاری (کنترل سایش و اصطکاک)، انتقال حرارت (خنک کردن قطعات)، انتقال قدرت (سیالات هیدرولیک)، محافظت در برابرخوردگی، پاکسازی آلودگی ‌ها و ذرات ریز، جلوگیری از نشتی گازها (آب بندی) و کاهش لرزش و نوسان استفاده می ‌شود.

به کمک سیستم ‌های پایش وضعیت می ‌توان سلامت روغن ‌ها را پس از عملکرد داخل دستگاه ‌ها از جمله کمپرسور بررسی کرد. فرآیند بررسی وضعیت سلامت روغن ‌ها با تست های چشمی امکان پذیر نبوده و نیازمند انجام آنالیزهای دقیق می باشد که در نهایت با بررسی آن ها، وضعیت سلامت روغن و تجهیز مشخص می ‌شود.

وجود آب، اکسیژن، دمای بیش از حد، وجود ذرات فلز ناشی از سایش و یا آلودگی بیرونی می تواند عمر مفید روغن های صنعتی را کاهش دهد.

در مواقعی که نیاز است تا روانکار در جای خود باقی بماند، مثل زمانی که تجهیز به طور متناوب کار نکرده و یا برای انبارش برای مدتی از سرویس خارج می‌شود، همچنین برای مواقعی که امکان روانکاری مجدد تجهیز فراهم نبوده و یا دشوار باشد و یا از نظر اقتصادی غیرقابل توجیه باشد استفاده از گریس به جای روغن های صنعتی توصیه می‌شود. از طرفی قابلیت آب­‌بند کردن گریس و جلوگیری از نشتی در مقایسه با روغن­‌ها جز مواردی است که می­‌توان به آن اشاره کرد.